Wie zijn schuldgevoel afzweert, wordt een ander mens.
Niet harder, maar zachter. Niet onverschillig, maar vrij.
Iemand die het juk van schuld heeft doorzien en losgelaten,
draagt een lichtheid in zich die voelbaar is –
in zijn stem, zijn ogen, zijn aanwezigheid.
Zo iemand hoeft zichzelf niet meer te bewijzen,
niet meer goed te maken, niet meer kleiner te maken dan hij is.
Die leeft niet langer vanuit angst om tekort te schieten,
maar vanuit vertrouwen dat wie hij is, genoeg is.
En wat zo iemand doorgeeft –
aan zijn kinderen,
zijn geliefden,
zijn vrienden,
aan wie lijdt onder zelfverwijt, ziekte, zelfhaat –
dat is van onschatbare waarde.
Hij helpt je te herinneren aan wat onder het schuldgevoel altijd al aanwezig was: liefde.
Zo iemand… is een vrij mens.
Een innerlijke bevrijder.
Een liefdesdrager.
Een stille revolutionair.
Een herinneraar aan wie we werkelijk zijn.
Zonder schuld.
Zonder masker.
Met een open hart.
En als er meer van zulke mensen komen,
wordt deze wereld zachter.
Lichter.
Echter.
En misschien… zelfs liefdevol bevrijd.